Vriendelijk woord

Tijdens mijn treinreis naar Amsterdam lees ik m'n krantje. De trein wacht enige tijd op een station, en een man die net ingestapt is, wordt ongeduldig. 'Waarom gaat 'ie nou niet? Ik heb 'n afspraak!' Hij zit schuin tegenover mij, en ik zie de irritatie op zijn gezicht. 'Zonder iets te zeggen, zomaar blijven staan! Straks kom ik nog te laat...' Ik lach hem vriendelijk toe. 'Wilt u misschien een stukje van mijn krant?' bied ik spontaan aan, om hem tijdens het wachten wat afleiding te bieden. Hij kijkt verrast en weigert beleefd, terwijl hij duidelijk wat ontspant. Even later vervolgd de trein de reis, en na enkele stations heeft de man blijkbaar zijn bestemming bereikt. Op zijn weg naar de uitgang passeert hij me en blijft even staan. Hij kijkt me aan en glimlacht. 'Dankjewel. Voor de vriendelijke woorden.' 
Het raakt me diep. Weer realiseer ik me dat er zoveel mensen zijn, die een gemis ervaren aan de contacten die zij wensen. Die zich niet zo vaak verbonden voelen als zij zouden willen. Die daar last van hebben. Als je er aandacht voor hebt, zie je het overal om je heen.