Eenzaamheid treft alle leeftijden. Niet alleen ouderen. Gelukkig lezen we dat ook steeds vaker in de artikelen die over eenzaamheid verschijnen. Eenzaamheid komt voor in leeftijdsgroepen van jong tot oud. Maar daarna gaat het vaak mis. Want dan worden groepen mensen genoemd die om wat voor reden dan ook kwetsbaarder zijn. Denk aan minima, werklozen, chronisch zieken. Daardoor ontstaat het idee dat eenzaamheid en kwetsbaar dus met elkaar samenhangen. Nou is het ook zeker zo dat mensen die al problemen hebben meer kans lopen op eenzaamheid. Maar er zijn héél veel mensen die niet tot die groepen horen, en die zich óók te vaak eenzaam voelen. De cijfers laten immers zien dat 40% van de mensen (ouder dan 18 jaar, onder jongeren word helaas niet gemeten) aangeeft zich te vaak eenzaam te voelen. Dat zijn dus écht niet alleen de meer kwetsbare mensen. En wat blijkt?Veel van hen vragen geen hulp voor hun probleem, omdat zij zich zeer terecht, niet in kwetsbare groepen herkennen, en er daardoor vanuit gaan dat bestaande hulp dan niet voor hen bedoelt is. Als zij al onderkennen dat eenzaamheid het probleem is, want zij zijn toch niet kwetsbaar? Wat een gemiste kans! Want óók voor hen zijn de risico's van langdurige eenzaamheid aanzienlijk! 

Nee! Het kan écht niet, de eenzaamheid van iemand anders oplossen. In tegenstelling tot wat bijvoorbeeld welzijnsorganisaties vaak doen voorkomen, dat het voldoende is om iemand even af te leiden met een kopje koffie of een andere activiteit... Oplossen van eenzaamheid kan iemand écht alleen maar zelf doen! Zonodig met deskundige ondersteuning van een Specialist Eenzaamheid. Wat je wél kunt doen, is helpen eenzaamheid uit de taboesfeer te halen. Praat erover! En verwijs naar informatie zoals op deze website. Daar heeft iemand die zich eenzaam voelt, véél meer aan.